:
«حرز» در لغت به معنای صندوق است. فی المثل در کتب فقهی آمده است که اگر چیزی در حرز باشد و سارق آن را ببرد چه حکمی دارد.
در اصطلاح علوم غریبه، «حرز» به محافظ می گویند و به چیزی که باید همراه داشت. در واقع، حرز نوعی «حصار» است که داشتن و همراه داشتن آن موجب محافظت و حراست می شود و مجرب است. حصار یکی از مسائل مهم عرفانی است که انشا الله در موقعیتی دیگر باید توضیح داده شود.
از اهل بیت (علیهم السلام) حرزهایی رسیده است که در نهایت اتقان و اعتبار است. فی المثل حرز امام جواد علیه السلام بسیار معتبر و مؤثر است و شخصی مثل مرحوم حافظیان همواره به آن استناد می کرد.
در کتابهای روایی شیعه، حرزی هم از امام حسین اباعبدالله الحسین (علیه السلام) نقل شده است که لفظا و معنا در اوج اتقان و اعتبار است. تردید نیست که این حرز اثر وجودی دارد و دارنده اش را به میزان اعتقاد و اعتنا و باور حفظ می کند . مقام امام حسین علیه السلام در بارگاه ربوی شامخ تر از آن است که نیاز به تذکر داشته باشد. این حرز را با خطی خوش در کاغذی سفید بنویسد و داشته باشید. خواندن و تلاوتش هم بسیار موثر است:
حرز حضرت اباعبدالله الحسین امام حسین
بسم الله الرحمن الرحیم. یا دایم یا دیموم یا حی یا قیوم یا کاشف الغم یا فارج الهم یا صادق الوعد. اللهم ان کان لی عندک رضوان و ود فاغفرلی و من اتبعنی من اخوانی و شیعتی و طیب ما فی صلبی برحمتک یا ارحم الراحمین و صل الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین.