علوم غریبه محتاج ریاضت است. کسانی که در این وادی گام زده اند و راه پیموده اند، ناگزیر از ریاضت بوده اند.
به همین جهت، کسانی که اهل ریاضت نیستند، توفیق در این علم نمی توانند داشته باشند و کسانی که اهل معاصی و جاه طلبی و شهوات و خودنمایی و کسب ثروت و ... هستند، هرگز بهره ای از علوم غریبه ندارند. از همین جا می توان فهمید کسانی که اهل نماز و روزه و پرهیز از گناه نیستند، شیادانی هستند که لباس گوسفند بر تن کرده اند. (اگر لازم باشد با اسم نام می برم که در همین تهران که و که شیاد هستند و بس!)
به یک معنا، مهمترین شاخص برای فهم اینکه کسی اهل علوم غریبه هست یا نیست و آیا دستش پر است یا خالی، مقوله تقوا و ریاضت است. کسانی که تقوا ندارند، قطعا بهره ای ندارند هرچند ممکن است علاقه داشته باشند یا ممکن است محفوظاتی داشته باشند اما رسیدن به اسرار علوم غریبه بدون ریاضت میسر نمی شود.
علامه دهدار متخلص به عیانی در «مفاتیح المغالیق» به ضرورت ریاضت تاکید کرده است. به عنوان مثال برای تحریر و کتابت جفر شرط طهارت و اختراز از معاصر مطرح است:
هرکس که متوجه کتابت آن می شود، باید که از منهیات محترز باشد و در پاکی و طهارت باشد و با وضو و با طهارت کامل متوجه کتابت گردد...
راه بردن به اعماق اسرار علوم غریبه صرفا با ریاضت ممکن است.
علامه عیانی می نوسد:
در آن قول غالبا سری است که به دوام «ریاضت» معلوم می شود...
و نیز می نویسد:
البته رمزی مستور است که آن را به «ریاضت» باید معلوم کرد...
(مفاتیح المغالیق، از روی نسخه صحیح)